Jaką żoną jestem? Lindy Dillow to książka napisana przez żonę, matkę i obecnie już babcię. Linda razem z mężem mieszkają w Kolorado, USA. Mają 4 dzieci i 10 wnucząt. 

Książki tej autorki już jakiś czas temu mnie bardzo zaciekawiły, a przypadkiem dowiedziałam się o akcji u Makulki "Uwolnij książkę" i tak oto na 3 tyg. użyczyła mi swojego egzemplarza.

Jaką żoną jestem?

No właśnie? 

Sobie mogę jedynie zadać pytanie: 

Jaką żoną chciałabym być? 

Mam 22l., nie jestem mężatką, narzeczoną, ani w żadnym związku, za to dzieckiem samego Boga i moich biologicznych rodziców.

W moim życiu nastąpił ten etap, że bardzo chcę "dokształcać" się i ulepszać jako kobieta i przyszła kandydatka na żonę, matkę... Wiem, że teraz jest ten jedyny moment kiedy mam na to czas, bo potem może być za późno. A lepiej uchronić się choć przed częścią błędów, przygotować się do przyszłej roli i zacząć pracować nad sobą już teraz.

Autorka zadaje ryzykowne pytania, które wręcz każą nam zajrzeć wgłąb samej siebie, dostrzec co zrobić by nasze małżeństwo było jeszcze lepsze i spojrzeć na swoją osobę z innej perspektywy, z perspektywy męża.

Moje wybory wskazują na to 

co jest dla mnie ważne.

Linda opowiada o swoich przygodach w małżeństwie. Pisze, że my kobiety czasem musimy walczyć pomiędzy swoimi uczuciami a wolą. W takich chwilach pomocna jest modlitwa, ona pozwala dokonać odpowiednich wyborów, uspokoić samą siebie i odrzucić niepotrzebne myśli.

To Słowo Boże umożliwia zmianę

Małżeństwo to nie los na loterii 

ani zaangażowanie w coś, co rozgrywa się 

przed naszymi oczami jak przydługi serial. 

Dobre małżeństwo, tak samo jak prawe życie 

czy dobra sztuka, jest świadomym 

procesem twórczym. Jest to dzieło.

Kevin i Marilyn Ryan

Czy biorąc ślub ze swoim wtedy przyszłym jeszcze mężem myślałaś o waszym małżeństwie jak o świętym przymierzu?

Uważam, że w natłoku organizacji całej ceremonii nie wolno zapominać o najważniejszym, o celu tej podróży. Bogu zależy na waszym zjednoczeniu, bo małżeństwo to najświętsze zobowiązanie między dwojgiem ludzi. Przymierze jest wtedy, gdy dwoje ludzi staje się jednością.

Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, 
i staną się jednym ciałem 

(Rdz 2:24)

Nikt z nas nie jest idealny, ale nie wolno zapominać o zobowiązaniu jakie podjęliśmy przed Bogiem względem własnego męża. Pomyśl o sobie i o mężu jak o jednym ciele a wtedy łatwiej będzie Ci okazywać mu szacunek i dbać o wasze małżeństwo. Wasze małżeństwo jest uświęcone. W dniu ślubu Bóg w ponad naturalny sposób rozpoczął tworzenie z was jedności. 

Związek małżeński jako święte przymierze 
składa się z dwóch części: 

jedną wypełniasz ty, a drugą Bóg.

Każdy z nas codziennie musi wybierać, co jest ważne a co można odłożyć na później. Więc nie odstawiaj męża na dalszy plan ale uczyń go swoim priorytetem. Przypomnij sobie waszą przysięgę, jesteście jednością a lekceważenie jego potrzeb to tak jakbyś zaniedbywała własne ciało!

Trzeba pielęgnować relacje Bogiem i miłość z mężem. Zatrzymać się w tej codzienności i zastanowić się nad własnym małżeństwem. Bo ONO jest PRIORYTETEM. Nie unikajmy zaglądania w głąb własnej duszy, refleksji na temat własnej osoby, modlitwy Słowem Bożym. Ciągłe lękanie się nie jest dobre, zdajmy się na Pana i przelejmy na niego wszystkie swe troski.

Pozostał nam ściśle określony czas. 

Tylko Bóg wie, ile tego czasu będzie.

Czas płynie, chwile są ulotne a życie idzie do przodu. Nie zdajesz sobie sprawy z tego, że za chwilę kogoś z was może nie być - ciebie albo twojego męża, możesz nie zdążyć powiedzieć, zrobić czegoś istotnego, każdy szary dzień jest WAŻNY a nie mamy nawet czasu przyjrzeć się sobie nawzajem. Nie zauważamy tego, że małżeństwo to ciągły proces, a życie jest krótkie.