Niezwykłe jest to, że Bóg każdego dnia stawia na naszej drodze niesamowitych ludzi. 

Tak to się u mnie poukładało przez ostatnie miesiące, że wszystko się ze sobą pięknie zgrywa. I gdyby nie te wydarzenia i ludzie które mnie spotkały i na które dałam się Bogu zaprosić to dzisiaj nie byłabym tu gdzie jestem. 

Czasem zbyt długie zastanawianie się może pozbawić nas przeżycia wspaniałych chwil i poznania niezwykłych ludzi. Bo wtedy rozmyślamy się, bo po co, a na co, a dlaczego? Nazwałabym to po swojemu trybem leniwca kanapowego. Bo ciężko nam się ruszyć z ciepłego mieszkanka, ze swojej strefy komfortu, by wyjść trochę na zewnątrz. 

A przecież Bóg nieustannie wzywa nas do przeżywania przygody, romansu, 

ale to my musimy dać się przekonać, skorzystać z okazji... 

Jak sobie pomyślę, że gdybym dała się ponieść zwątpieniu jakiś czas temu to nie spotkało by mnie tak wiele dobra i ciepła. Boży dar przepadłby bezpowrotnie, zmarnowałby się.

Dzisiaj mimo, że wstałam o 8:50 to tak jakoś się spięłam że zdążyłam w podskokach na 9:00 do kościoła. Nie wyobrażam sobie niedzieli bez Pana Boga, a szczególnie kiedy w mojej parafii zaczęły się rekolekcje wielkopostne. O 12:00 w Bolesławowie ustanowiono dzisiaj Sanktuarium św. Józefa w którym także udało mi się być. To właśnie tam moją rodzinę spotkało dzisiaj wiele ciepła i ludzkiego dobra. Poznaliśmy parę osób, które bezinteresownie same nawiązały relację i podzieliły się swoim świadectwem.